Ik mag weer eens wat opbiechten… Zit ik altijd iedereen aan te moedigen om dingen te doen waar je je senang bij voelt. Maar ik heb ook ontdekt dat wat goed voelt, soms ook té senang kan zijn.
Ik heb het geluk dat ik vanuit het vrijwilligerswerk wat ik doe, mag deelnemen aan een cursus. ‘Wederkerigheid’ heet het. Het wordt aangeboden aan vrijwilligers om te kijken hoe je plezier kan houden in je vrijwilligerswerk. Nou, ik kan je zeggen, het is voor iedereen boeiend om eens zo’n cursus te volgen.
De cursus wordt gegeven door twee haptotherapeuten. Zij richten zich vooral op ‘hoe voelt dat voor jou?’. Bij alles wat er gebeurt, ga je terug naar je eigen gevoel. Naar jouw lijf, hoe zit of sta je er bij? De ander doet iets, wat doet dat met jou?
En het bijzondere hierbij is eigenlijk dat de hele groep daarmee bezig is. En dit bespreken we ook heel open met elkaar. En je krijgt dus direct terug wat jouw gedrag bij de ander doet. Zo hebben we elkaar diverse keren bijzondere reflecties mogen geven.
Afgelopen keer mocht ik een oefening doen voor de groep met een van de therapeuten. Ik mocht naast haar komen zitten op een massagebank. (Voor de beeldvorming, we zitten in een kleine trainingsruimte). Ik koos ervoor om links naast haar te zitten. Een plek die ik snel pak in gezelschap. Het was ook de plek het dichtste bij het raam. Dat vind ik ook fijn. Heb je een uitweg. Hmmm, alsof je er dan al heel senang bij zit als je dat denkt, bedenk ik me nu.
Maar goed, ik zat naast haar. Draaide me nog iets naar me toe. En we bespraken met elkaar hoe dat was. En dat was helemaal prima voor mij. Niet te dichtbij, lekker wat ruimte in mijn aura, zoals ik dat wel eens zeg. Maar wel op een manier dat je goed met elkaar in verbinding bent. Helemaal goed. Ik kon hier wel de hele avond blijven zitten.
Toen werd ik uitgenodigd om aan de andere kant van haar te zitten. De bank stond iets schuin, dus aan deze kant zat ik wat hoger. Dat voelde meteen niet goed voor mij, want ik stak boven haar uit. En als ik iets niet fijn vind, dan is dat dat ik groter ben dan iemand. Dit ging trouwens om centimeterwerk, maar voor mij voelde dat als een kop groter. Ik ging voor m’n gevoel ook meteen iets in elkaar zakken, zodat ik wat meer op gelijke hoogte uit kwam. Maar ik zat er erg onwennig bij voor mijn gevoel.
Gelukkig mocht ik weer terug naar de andere kant. Daar nog even wat geëxperimenteerd. En toen mocht ik weer terug naar de hoge kant. Daar zat ik dan. De therapeut vroeg of er nog wat veranderd was. Ik kon wel zeggen dat het wel beter zat, ik was er al iets meer aan gewend. En aan de groep vertelde ik ook dat ik tegenwoordig soms wel bewust bij mensen aan de rechterkant ga zitten, omdat je dan vanuit systemisch werken de dominante kant pakt. Maar het is niet de kant waar mijn voorkeur naartoe gaat.
De andere therapeut vroeg aan de groep: ‘Wat zien jullie gebeuren?’ Nou, als ze aan ‘haar fijne kant’ zit, dan is ze heel erg onzichtbaar. Als ze zit waar ze nu zit, geef ik haar drie punten meer! Hier kom je veel meer tot je recht! En als je dan nog iets vertelt, doe je dit met armbewegingen en met veel meer kracht. Echt, ga niet meer terug naar die andere plek. Dus…
Even onwennig, maar toch zeer verrast heb ik die avond een hele mooie spiegel voorgehouden gekregen. Het was voor mij echt een mooi cadeau.
Afgelopen jaar had ik mijzelf als doel gesteld had om meer zichtbaar te worden. Ik ben een theatermens. En mijn motto was: Kom uit de coulisse en stap op het podium!
Je raadt het misschien al. Dat ging wel eens goed, maar soms had ik ook echt het gevoel dat ik stond te roepen in de woestijn. En door deze training heb ik weer geleerd om hierbij dan eens goed naar mezelf te kijken. Hoe zit ik er bij? Wat doe ik en wat doet het met me. En als ik mij dus senang voel, dat is fijn. Maar het kan ook betekenen dat ik niet zichtbaar ben, terwijl ik dat wel wil zijn. Dan heb ik nog een stevige stap te nemen, buiten mijn comfort zone. En ik heb nu ook ingezien, dat je er ook best snel aan gewend bent. Binnen een paar minuten voelde het alweer anders. En dan sta je wel op de plek waar de mooie dingen gebeuren. En uiteindelijk voel je je daar ook heel erg senang bij!
Welke positie pak jij?
Hoe is dat bij jou? Check jij wel eens in bij jezelf? Binnenkort organiseer ik samen met Ilonka Noort, een collega coach diverse workshops voor het goede doel. En één daarvan gaat over je positie pakken en over de invloed en regie die jij kan pakken. Je bent van harte welkom!
Voor meer informatie, bekijk deze Het-zit-in-MEI-flyer.
