Vanochtend was het een beetje spannend voor me. Ik ga de laatste tijd overal naartoe. Maar vandaag ging ik naar Amsterdam CS, met de trein. Wat is er dan spannend aan, denk je dan misschien? Volgens mij ben ik voor het laatst met Tienertoer naar Amsterdam CS geweest. Dus in een periode dat er veel door je hoofd gaat, behalve angst. De jaren daarna ben ik wel met mensen samen naar Amsterdam geweest. Maar met de auto en evt. het laatste stukje met de metro of ander station.
Wat maakt dan dat ik het spannend vind? Ten eerste het alleen erheen gaan. Of het vanochtend niet te koud en te glad was voor de NS, of ik wel (op tijd) zal arriveren. Of ik niet mis zou stappen bij het instappen. Hoe druk zou het in de trein zijn? Moet ik staan, mag ik zitten? Mag ik alleen zitten of naast iemand? En daar aangekomen moest ik naar de veerpont. Want ik moest het IJ over. Tijdens Tienertoer hoefde je alleen maar richting de Dam te gaan en daar sjokte je wat rond. Ik moet bekennen dat ik nooit aan de andere kant van het CS heb gekeken.
Waarvoor ging ik daar vandaag naartoe? Voor een coachingsgesprek. Want als coach, ondernemer en mens heb ik baat bij coaching. Als het dan weer eens over jezelf gaat, is toch ook wel spannend.
Maar goed, buiten je comfort-zone gebeuren de mooiste dingen. Dat heb ik de afgelopen jaren mogen ervaren. Dit gegeven nam ik tijdens deze reis ook mee. Rustig ademen en rustig om je heen kijken. En elke keer maar denken, wat gebeurt er al het mis gaat? Vaak niet zo heel veel, kan ik je vertellen. En er ging ook niets mis. Het inchecken ging goed, de trein was op tijd en kreeg pas vertraging toen ik erin zat. Maar ik was nog op tijd in Amsterdam, waar de veerpont tegelijk met mij bij de kade aankwam.
De rit over het water was fijn. Even verstillen, om me heen kijken. De zon die op mij verwarmde, terwijl m’n vingers nog het vrieskou vasthielden. Heerlijk knapperig weer.
En terwijl ik van de boot stap, zag ik de locatie waar we hadden afgesproken. Een gezellige, knusse plek, waar ik me meteen wel senang voelde. Terwijl Judith een bericht deed omdat ze belemmerd werd door het verkeer en te weinig parkeerplekken, zat ik al heel relaxed aan een cappuccino. Niets aan de hand.
Naast dat ik een prachtige coaching heb gekregen, waarbij ik ook weer nieuwe ontwikkelingswensen heb vastgesteld voor mezelf, neem ik ook het volgende met mij mee. Niet teveel op zien tegen wat kan gaan gebeuren. Of met wie en wat ik te maken krijg. Het maakt mijzelf zo klein en de wereld zo groot. Het af en toe terugkijken op wat goed is gegaan helpt mij. Ik leer daarvan. Ik zie waarin ik ben gegroeid en dat kan ik meenemen voor vandaag en wat er nog komen gaat.
En blijven ademen, rustig ademen. Af en toe bewust een moment pakken van twee diepe ademhalingen en dan rustig kijken naar daar waar je heen wilt. Dat maakt de stap vooruit ook al een stuk makkelijker.
Onderweg tijdens mijn reis las ik nog een mooi toepasselijk Chinees gezegde:
Spanning is wie je denkt te moeten zijn, ontspanning is wie je bent.
Zo, tijd om weer terug te gaan met de veerpont. Even voorbij Amsterdam CS lopen en kijken bij dat wat bekend voor me is. Kijken of ik nog meer zie dan tijdens de Tienertoer.
Wil jij ook handvatten voor jouw persoonlijke reis, check gerust bij aanbod wat ik voor je kan betekenen.
gerie
29 november 2016 at 19:40 (8 jaren ago)Je zult het wel niet meer weten maar je bent bij ons in Amsterdam Noord op viste geweest. Ja o.k. Toen zat je nog in de wandelwagen maar je oude tante moest er wel aan denken.aar een mooie reis gemaakt voor je eigen en zoals mijn buurman zegt niet bang zijn voor je angst.